Druga sesja wskakiwania na stopy :D On jest dłuuugi, ale bardzo się stara<3
Czas najwyższy na DCDC, świetnie sobie radzimy... :P
Omnomnom.
Mam głupi ryj :)
Nastała noc, czas najlepszych rozkmin. :P Chciałabym, by ten blog był moim pamiętnikiem pracy z nietuzinkowym psem. A naprawdę, uwierzcie, można o tym poematy pisać. Ale cóż, nie idę na prościzne, nie kupuję owczarka niemieckiego, bordera, czy aussie, tylko walczę z moim osobistym miszczem krępego ciałka :D
Zacznijmy od fundamentów:
Samokontrola - wychodzi nam super! Jestem dumna z naszej samokontroli, szczególnie u głodzonego pieska (ale w sumie po co go głodzić, skoro on i tak zawsze będzie parówa... :P) ostatnio wzmagało się kradnięcie jedzenia. Obecnie, pojawia się również, ale dużo rzadziej i po za ćwiczeniami. Świniak myśli, że jeśli jest koniec, to może sobie grzebać po torbach - skrupulatnie będę wyłapywać i porządnie uświadamiać, że nie tędy droga.
Samokontrola podczas ćwiczeń - super. Jeszcze dużo pracy przed nami, ale sukcesem jest chodzenie przy nodze w kontakcie, podczas gdy na misce koło nas leżą smakowitości i równanie gdy mam parówkę w lewej ręce - baaardzo prosty cel, a jednak się nie nabiera.
Samokontrola to jednak nie tylko żarcie. Mój pies ma bzika na punkcie wody. Szusz aż się trzęsie, jeśli jesteśmy koło niej, a ja nie pozwalam mu wejść. Obecnie praktykujemy minuta pływania>minuta pracy przy wodzie>minuta pływania>minuta pracy przy wodzie itd. Trzeba ogarnąć jakoś tą wielką kupkę emocji zwaną Barkasem.
Kontrola przy innych psach - to, że na naszą polankę wbiega chamsko pies nastawiając się do Ciebie jak głupi, to nie znaczy Barkasie, że rzucasz wszystko i lecisz. Robiliśmy już na to ćwiczenia, trzeba do nich powrócić. Na milion procent.
Kontrola emocji przy przegrzaniu - czyli zagryźć i pozaczepiać wszystko. Muszę koniecznie kończyć ćwiczenia, przed zbyt dużą dawką po prostu emocji związanych z nimi. Co prawda, gdy już się Barko wkręci, to to trudne, będzie tyle stał, aż nie rzucisz mu smakola na odczepne. NIE RZUCAĆ! Metoda z linką, metoda z noszeniem kości/gryzaków, metoda z kopaniem, metoda z nagrodą za spokojne leżenie.
Dynamika, szybkość:
Budujemy, budujemy. Mamy bardzo dużo sposobów i nie wiem, który jest najlepszy, więc ciągle używamy wszystkich. W sumie na dynamikę z Barko nigdy nie narzekałam, to taki pies, który MUSI się ruszać, nazwałabym go ADHD, gdyby nie to, że on woli przebiec się sam 90899 kilometrów, niż np. pobawić się z piłką ze mną. (Taka wycieczka własna - kiedyś Barkas był tak zaaprobowany środowiskiem, że nawet NIE CHCIAŁ przyjąć smaka ode mnie na dworze, a co dopiero za niego pracować.)
Dynamika przy pozycjach jest zazwyczaj ładna, przy aporcie również, skoku przez przeszkodę również. Powroty przy przywołaniu są szybkie, aczkolwiek wiem, że stać go na więcej. No i moje ukochane chodzenie przy nodze, póki co spoko, nie ociąga się, bardziej już wyprzedza, ale mamy sporo do doszlifowania.
Precyzja:
Nad tym ubolewam. Czasem włącza mu się tryb > ja chcę teraz, ja chcę już daj daj <kto zna barkasa może zaprezentować w myślach jego wymowne sapanie jak jest na coś nakręcony>. Jest strasznie znudzony równaniem, więc tutaj walczymy i o dynamikę i o precyzję. Po za tym 7/10
Motywacja (+równowaga między nagrodami)
No i temat rzeka, jak dla nas.
Z jednej strony Barkas pracuje nawet za suchą karmę, która może w misce leżeć miesiącami, a on jej nie je, a z drugiej widzę różnice przy śmierdziochach. Ostatnio byłam zszokowana, jak mój pies robiąc samokontrolę na śmierdziochy nawarczał na psa, który śmiał przechodzić pięć metrów dalej oO Całe szczęście, że już się smakami dzieli i nie ma szaleju w oczach, gdy daję innemu psu.
Tak czy inaczej, marzy mi się ranking atrakcyjności żarełka. Jako, że jestem wegetarianką i nie chodzę do rzeźnika (jakoś podając psu podczas treningu nie ubolewam nad losem tych zwierząt), to muszę zagonić mamusię, by wykupiła pół sklepu. Koniecznie. Także, RANKING ATRAKCYJNOŚCI, gdyż chciałabym nosić smaki słabe, smaki średnie i smaki mega na treningi, by pokazywać psu różnice między wykonaniem ćwiczeń.
Z drugiej zaś strony... Nagroda szarpaniem... Zazdroszczę każdemu właścicielowi, który dostał psa, z ochotą na zabawę od początku.
My to wypracowaliśmy. I kiedyś było lepiej. Wydawało mi się najpierw (7-8 miesięcy temu), że to przez zęby mój pies jakoś stracił ten swój dziki, wypracowany gniew-miłości na szarpaczki. Okazało się, że zęby ma idealne. Ba, lepsze od niektórych 2-latków. Drugi trop - kiedyś go pogryzł pies i do tej pory rany na dolnej wardze tworzą bolesne strupy - bardzo nie lubi jak go tam dotykam. Więc może, może?
Obecnie zauważyłam coś skrajnie śmiesznego - mój pies szarpie się dla mnie. Nie dla swojej pociechy, dla mnie. Gdy go zwalniam podczas szarpania, totalnie traci zainteresowanie. Gdy go zwalniam podczas jedzenia, dalej stoi nade mną i czeka "no weź, no weź, jeszcze jedno siad plsss". Co innego jest z frisbee, zwalniam go z pracy na frisbee, a on drze na mnie japę. No i weź takiego zrozum.
Motywacja ja - tu muszę po prostu nagrać, co go najbardziej rozochoca.
Motywacja świat - kopanie trawy jako najlepszy motywator ever! Nie mogę o tym zapomnieć i po czymś super dawać mu takiego jackpota.
(Nawiasem, bo zaraz zapomnę - wąchanie sisiów podczas pracy NEVER, odciągamy, prosimy o coś i w zależności od stanu umysłu, albo pracujemy dalej, albo kończymy, robimy obieg i pozwalamy)
Świadomość małej dupki:
jest!
Wszelkie cofania, szukania tyłkiem "czegoś" ma bardzo ładnie zrobione (aż za bardzo, jak się odmóżdża prezentuje mi tyłek na drzewo/ścianę lub ósemki tyłem). Bardzo ładnie pracuje tyłkiem. ALE! Nasze skręty lepsze są do wewnątrz, niż na zewnątrz. Na zewnątrz bardzo często mi się odkleja od nogi, "bo to przecież taki duży skręt, to miejsca potrzeba". Oj nie, Barkasiku, wcale nie. Będziemy szlifować (ehh, sama wolę skręty po wewnętrznej :<)
Ludzie, autobusy, samochody, motory, ludzie na wózkach, dzieci, radiowozy na sygnale - oki!
Nieznany pies w okolicy - muszę podejść no weź mi pozwól, proszę, proszę, proszę, no zobacz, już nie będę tak super pracował zobaczysz, zobaczysz!
Tak więc generalnie idziemy do przodu, ale powolutku i robimy bardzo, bardzo, bardzo dużo fundamentów, nowe miejsca, NOWE PSY, jedzenie i szarpanie!
Oh, wypociłam ogroomny wpis, a za pięć godzin wstaję i wraz z Barkasikiem udajemy się nad jeziorko. Będą szczeki, będą odmóżdżanki, ale podołamy!
